Activisme ontmoet museumbeveiliging

Ik zit al weken in een mentale Security spagaat

Want ik moet je bekennen dat ik best wel sympathie heb voor de soep en aardappelpuree activisten. Ook de plakacties vind ik wel grappig.

Het haalt maximale media-aandacht voor een zaak waar de meeste mensen wel vóór zijn.

Activisme, niks mis mee

Zonder activisme zou Zuid-Afrika nog een apartheidsstaat zijn, en de kleinkinderen van Rosa Parks nog steeds achter in de bus moeten zitten.

Ik snap de culturele mens ook

Het zal je maar gebeuren, dat iemand de kunst waar trots op bent, en waar je alles aan doet om het te bewaren voor de eeuwigheid aangevallen wordt.

Maar de aanval is nep.

Het is theater.

Met wat fantasie zelfs een kunstvorm op zich.

Je kan nep niet stoppen met nep

Er is nog geen kunstwerk echt beschadigd. Terwijl dit met hetzelfde gemak wel kan. Iemand die een Bic ballpoint door een schilderij duwt kan niet worden gestopt.

Het is alsof je zomaar op straat een klap in je gezicht krijgt. Die eerste klap, die krijg je gewoon. De tweede of derde is een ander verhaal.

Dus gaan beveiligers zoeken naar soep en 2 secondelijm

Het heeft dan ook weinig zin om tassen van bezoekers te gaan controleren. Op wat eigenlijk? Soep, aardappelpuree, chocolademelk?

Het gebruik van het middel is altijd begrensd tot de inventiviteit van de uitvoerder. En als je het middel niet mee naar binnen mag nemen, dan koop je het toch gewoon in het museumrestaurant.

Het is hetzelfde als het controleren van tassen op een luchthaven op messen. De businessclass passagiers aan boord krijgen bij het diner een…. Jawel, echt mes en een wijnfles van glas, waar je ook een scherp voorwerp van kan maken. Lood om oud ijzer.

Proactief beveiligen dan?

Ja en nee. Ja als het gaat om het gedrag van een bezoeker te herkennen. Er zijn wel gedrag en stress signalen, die richting kunnen geven aan de focus van de beveiligers.

Nee als het gaat om het handelingsperspectief. Want hoe ga je dat dan inrichten? Iemand wegsturen die je niet vertrouwd?

Goede voorbereiding

De acties van de activisten zijn goed voorbereid, en hun doelwitten zorgvuldig uitgekozen. Zelfs de soep is geen echte soep en de intentie is niet echt vernielen.

Het heeft geen zin om uit paniek allerlei nepmaatregelen te gaan invoeren. De activist stop je er niet mee.

Wat dan wel? Ik kan wel wat ludieke dingen bedenken:

  • Laat de activisten de rest van de dag vastgeplakt zitten als living art. Ik ben wel benieuwd hoe lang je het gaat volhouden met je voorhoofd tegen een glasplaat geplakt van een Johannes Vermeer. Mama, wanneer komt papa nou thuis?
  • Deel soep uit bij de ingang, met het verzoek om het tegen een speciaal voor dit doel gemaakt kunstwerk te gooien. Zo doet iedereen mee. If you can’t beat them join them.
  • Sluit een deal met Unox om een waarschuwing op de verpakking te zetten. Deze soep is bedoeld voor consumptie, niet voor activisme
  • Schors de lucratieve sponsordeal met de Postcodeloterij. Eis dat de 1 januari miljoenen-kanjer-vrachtwagen elektrisch gaat rijden. Waarom moet dat trouwens met een vrachtwagen; het geld wordt toch gewoon overgemaakt?
  • En mag die Gaston trouwens ook weg?

Beveiliging moet altijd in de context worden gezien van een ruil. Wat ben je bereid om te ruilen tegen welke mate van bescherming.

Museumbeveiliging en activisme. Het gaat vast goed komen met die twee.

Alleen niet op de manier zoals het nu gaat.

Groet,

Bert

Ga ik met mijn museumjaarkaart weer eens naar Teylers Museum.

Bekijk het maar met je veiligheid! Awareness verhogen? Zo doe je dat

‘Ik vind het stom.’

‘Maar als je aangereden wordt, en je komt met je hoofd op de stoep dan loop je een
hersenbeschadiging op.’

‘Hier moet je zien, 2000 ongevallen per jaar!’

Zij van 10 moet van ons een fietshelm gaan dragen, en schiet keihard in de weerstand.

Nu wil het geval dat papa verstand heeft van veiligheid en mensen over het algemeen wel meekrijgt in zijn ideeën.

Dus ben ik een fietshelm met haar gaan uitzoeken en ben op subtiele wijze een
awareness campagne gestart op school.

Laat dat maar aan mij over 😉

Dat ging ongeveer zo.

Moeder op schoolplein: 
Hey, draagt ze een fietshelm.

Ikke:
Ja het wordt binnenkort verplicht, dus we dachten laten we het alvast maar doen. Straks wil iedereen zo’n helm en dan zijn ze uitverkocht, of nog erger, een stuk duurder.

FOMO: Fear Of Missing Out.

Werkt altijd.

Moeder op schoolplein:
Ja je hebt gelijk hoor, maar die van ons vindt het zó stom.

Ikke:
Ja die van ons ook, maar ze mocht er zelf één uitzoeken, en er was er nog maar ééntje in die kleur dus we waren net op tijd.

Dubbele FOMO

Moeder op schoolplein:
Ik ga meteen uit school met Lisa naar de fietsenwinkel.

Nou, en dat dus de hele week iedere ochtend gedaan, totdat ik een kritisch omslagpunt had bereikt en de rest van de koters er zelf om gingen vragen.

Mensen hebben soms wat subtiele aanmoediging nodig om te doen wat verstandig is.

Hoe doe jij dat in je organisatie?

Krijg je je mensen mee met je visie?

Of kan je misschien wel wat subtiele hulp gebruiken?

Wij krijgen mensen altijd mee in een omslag van reactieve naar proactieve beveiliging.

De weerstand die er altijd is, verdwijnt na verloop van tijd.

Een kwestie van de kritische massa overtuigen, dan volgt de rest vanzelf.

En jij dan Bert, draag je ook een fietshelm?

Eh, volgende vraag 😉

Groeten,
Bert van Pel

We hebben een gratis casestudy voor je klaarstaan.
Dat gaat over verandering van een grote organisatie waarin we als een olievlek de visie hebben vertaald naar een duurzame verandering.
Is interessant om te lezen.

Voor je het weet word je een Security dictator

De lastige relatie tussen beveiligers en hun leidinggevenden

Ken je die Engelse topkok?

Nee, niet die aardige Jamie, maar die vloekende Ramsey.

Zelf leek ik op de laatste.

Niet in de keuken, maar als Security Manager.

Omdat ik militair was geweest, waren mijn rolmodellen Mariniers.

Dus ik dacht: zo moet het, dat leidinggeven. Ik stelde geen vragen: ik gaf commando’s.

Het probleem was dat mijn team beveiligers die aanpak niet zo zag zitten.

Ik zie veel Security leidinggevenden met hun team worstelen. Dit is wat je liever wil:

Fluitend op je elektrische fiets naar je werk.

Dat mensen dolgraag doen wat jij verwacht, ook als je er niet bent.

Néé, juist als je er niet bent.

Dat mensen op straat elkaar spontaan aanstoten en zeggen: ‘Kijk, daar loopt een Securitymanager zonder stress.’

Maar de werkelijkheid is anders

Je hebt het gevoel alsof je in een spiegelpaleis staat: niemand doet wat je verwacht en je stoot de hele tijd je kop.

Het kan anders.

Maar dan moet je één simpele, en zeer effectieve regel gaan toepassen, en nooit meer loslaten.

Kies één doel.

Je denkt dat je alle Security problemen kan managen

Vergeet het maar.

Je mag blij zijn als je er één kan managen.

Dat probleem moet dan wel meteen het belangrijkste zijn.

Zo belangrijk dat jouw directeur geen oog meer dicht doet, als het daarop mis zou gaan.

Dat probleem moet voor jou en je team het belangrijkste Security doel worden.

Waarom zou je dat doen?

Omdat je anders van issue naar issue blijft rennen. Als je meer doelen hebt dan één ga je vanzelf scheel kijken.

Een voetbalcoach zegt toch ook niet tegen zijn spelers: ‘Mensen, wij gaan straks het veld op, en er zijn drie bekers te winnen: brons, zilver en goud.’

‘Bespreek onderling maar wat het gaat worden vandaag.’

‘Succes.’

Hoor je hoe belachelijk dat klinkt?

Nou dan.

Ik geef je een voorbeeld: Stel, je bent verantwoordelijk voor de veiligheid van een groot kinderdagverblijf. Daar kan van alles misgaan: kinderen kunnen struikelen, een knikker in hun neus stoppen, verzin het maar.

Maar ergste wat kan gebeuren, is dat iemand met slechte bedoelingen toegang krijgt tot het belangrijkste wat beschermd moet worden; namelijk de kinderen.

Zo ziet het Securitydoel er dan uit in een oneliner:

Voorkomen dat een kwaadwillende toegang krijgt tot de aan ons toevertrouwde kinderen.

Stel jezelf de vraag: wat als? 

Om je Securitydoel in een loepzuivere oneliner te zetten, moet je op zoek naar de belangrijkste waarde die jij te beschermen hebt.

Dat doe je, door een vraag te stellen die, begint met: ‘Wat als?’

  • Wat als iemand toegang tot zou krijgen tot de serverruimte?
  • Wat als iemand er met ons belangrijkste museumstuk vandoor zou gaan?
  • Wat als iemand de energievoorziening zou saboteren?
  • Wat als iemand een aanslag zou plegen in de collegezaal?
  • Wat als…?

Een Security doel heeft geen houdbaarheidsdatum

Zo lang je organisatie bestaat, blijft het doel hetzelfde.

Dat is fijn, want je hoeft er dan maar één keer goed over na te denken.

Klinkt vreemd, maar één doel?

Snap ik.

Maar alleen als je het grootste probleem isoleert, en dat vervolgens vertaalt naar één Securitydoel krijgt het meer aandacht, dan welke andere awareness methode dan ook.

En dáárom werkt het zo goed.

En ja, ik snap dat er meer te managen is dan één Security doel.

Het gaat om de focus. Om het hele team voortdurend te richten op dat wat belangrijk is. Dat doe je met dat éne doel als je strategische, communicatieve kapstok.

Alle trainingen, al je budget, al je procedures, al je coaching kun je voortaan ophangen aan je hoogste Securitydoel.

En nu?

Vraag onze gratis casestudy aan. Daarin lees je wat er in de praktijk nodig is, om je organisatie proactief te laten functioneren op basis van één Securitydoel.

Hoe verhoog je de motivatie als Securitymanager, zonder goeroe-sessie

‘Het lijkt wel alsof iedereen er weer zin in heeft.’

De leidinggevende kijkt mij vol ongeloof aan alsof het zo weer over kan zijn.

‘Wat heb je nou precies gedaan om dat voor elkaar te krijgen?’

Kijk, als er iets is dat onderschat wordt binnen Securityteams, dan is het de rol van een
operationeel leidinggevende.

Niet dat ze het niet goed doen of zo, maar een Security leidinggevende hoort op de
werkvloer te zijn en niet in een vergaderruimte.

Mijn mening dan hè.

Dat wil die zelf ook wel, alleen wordt een leidinggevende opgescheept met: roosters, vrije
dagen, ziekteverzuim en tal van zaken die helemaal niet tot zijn bestaansrecht horen.

Randzaken worden hoofdzaken

Die operationeel leidinggevende is meer een topsportcoach.

Ze gaan toch ook niet aan Louis Van Gaal vragen of hij de spelersbus wil ontwerpen.

Hoewel, in zijn geval zou het best wel kunnen, maar daar is hij van Gaal voor.

Beveiligers op de werkvloer moeten gesteund worden.

Ze krijgen namelijk de hele dag alle shit van de samenleving over zich heen. Dat kan niet als de operationeel leidinggevende aan het vergaderen is over de kwaliteit van de koffie.

Echt waar, ik was er zelf bij.

Dus één van de eerste dingen die wij doen als een beveiligingsorganisatie vast loopt, niet zo lekker draait, of wat dan ook, is vanuit een onafhankelijke positie eens kijken naar de
invulling van de dag van een operationeel leidinggevende.

Kan ik dat niet zelf dan?

Jawel, alleen ben je waarschijnlijk zelf mede de oorzaak van de scheefgroei en de onbalans.

Je weet dat dat zo is toch?

Dus, Als je dat nou ook vindt, dan moeten we een keer praten.